|
|
PARLAMENTARNI IZBORI, TERORISTIČKI NAZORI I MORALNI
PONORI
Piše: Milorad Minjo
Ražnatović
Utvrđivanjem konačnih
rezultata ovogodišnjih šesnaestooktobarskih parlamentarnih izbora od strane
Državne izborne komisije, konstituisanjem Skupštine,verifikovanjem poslaničkih
mandata poslanicima i predlaganjem Duška Markovića (potpredśednika DPS) za
mandatara nove Vlade, pale su i „posljednje klape“ jednog veoma teškog, turbulentnog i
dugotrajnog izbornog procesa koji, zapravo, traje od septembra 2015. godine
kada, Dražin front (DF) započinje sa šator revolucijom, rušilačkim
demonstracijama i pokušajima osvajanja Skupštine. Ovakva agresivnost crnogorske antidržavne
opozicije podstaknuta je, nikad većom,finansijskom, organizacionom i
moralnom podrškom određenih političkih struktura, kao i kriminalnih grupa iz
Srbije, te djelova vojno - bezbjednosnih i političkih snaga iz Rusije.
Ocijenile su ove partije da su ovogodišnji oktobarski parlamentarni izbori, za
njih, najznačajniji, poslije onih dramatičnih predśedničkih
izbora 1997. godine,
kada se prelamalo između Mila Đukanovića i Momira Bulatovića,
odnosno između toga hoće li Crna Gora napraviti otklon od Miloševićeve
politike i krenuti ka samosvojnosti i Evropi, ili će završiti u njegovom
čvrstom velikosrpskom nacionalističkom zagrljaju, bez državne
prepoznatljivosti i svoga identiteta. I ovog šesnaestog oktobra se
odlučivalo između Evrope i balkanske zabiti, između perspektive i
nazadovanja, između države i izbornog srpskog okruga. Ovo je, bez sumnje,
bila i posljednja velika prilika da antidržavne prosrpske partije, uz
obilatu pomoć gotovo svih crnogorskih medija (Vijesti, TV Vijesti,
Monitora i biltena srpskih vojno-obavještajnih službi Dana) i
koalicionu saradnju sa određenim suverenističkim strankama (davna želja i
namjera srpskih stratega je da unese razdor u crnogorskom bloku i novcem
pridobiju određene partije i medije za svoju stvar), osvoje vlast i na taj
način zaustave integracioni put u NATO savez, a Crnu Goru „bače na koljena“,
državno je obezliče i na taj način stvorepretpostavke za njeno ponovno
prisajedinjenje Srbiji, što su nam, već više od godinu dana, neskriveno
poručivali čelnici Dražinog fronta. Zato su ovoga puta krenuli svim snagama, koristeći
pritom, za njih povoljne međunarodne političke prilike, koje se manifestuju veoma zategnutim
političkim odnosima zvaničnog Brisela i Vašingtona sa Moskvom, što je
izazvalo snažno protivljenje Rusije crnogorskim integracijama u NATO savez,
kao i tradicionalne neprijatelje Crne Gore oličene u određenim političkim ,
kulturnim, crkvenim i naučnim krugovima iz Srbije. To je efektuiralo i
izdašnom finansijskom potporom, koja je dopremana iz Rusije, a podsredstvom
pojedinih crnogorskih biznismena nastanjenih u Beogradu, prosljeđivana crnogorskoj
opoziciji, antivladinim i antidržavnim medijima i određenim nevladinim
organizacijama jasne političke antidržavne orjentacije. No to nije sve, dio
prosrpske antidržavne opozicije svrstane u jednoj ovdašnjoj koaliciji, zajedno
sa svojim mentorima osmišljava postizborni scenario, koji bi, u slučaju
njihovog izbornog neuspjeha, neposredno poslije održanih
parlamentarnih izbora, „Crnu Goru zavio u crno“. U političkom dijelu realizaciji
tog scenarija, koji se odnosi na izvođenje svojih pristalica ispred
Skupštine Crne Gore, bilo je njihovo zaduženje, a drugi dio vezan za izazivanje
nereda, sukoba, oružanih napada, zauzimanja Skupštine, čak i likvidacije predśednika
Vlade Mila Đukanovića, bio je povjeren pojedinim ražalovanimpripadnicima srpskih bezbjednosnih struktura i
njihovim „ortacima“ iz kriminalnog miljea, te djelovima elitnih tajnih
službi iz Rusije, koje su, po svemu sudeći, ikordinirale cio taj poduhvat. Sve
je ovo, gotovo neskriveno, nagovještavano samouvjerenim, agresivnim,
bahatim i bez zadrške iznošenim postizbornim planovima Dražinog fronta, te
„herojskim“ prijetnjama Milu Đukanoviću, koje se najslikovitije mogu sagledati kroz
političku isključivost predizbornog slogana „MI ili ON“, ali i kroz brojne predizborne
nastupe čelnika ove koalicije. Za ovu priliku izdvojili smo nekoliko
karakterističnih citata. Jedan od lidera Dražinog fronta i potpredśednik,
faktički politički nepostojećeg, Pokreta za promjene, Branko Radulović, u
intervjuu Srpskoj RTV, upućuje poziv građanima sljedećim riječima: „Pozivam
sve građane Crne Gore, svu pravu opoziciju da 16. ili 17. oktobra, kako se
dogovorimo, proslavimo ili da odbranimo našu pobjedu. Ili da ne priznamo i
poništimo lopovske izbore. U sve tri varijante Mila Đukanovića više neće
biti...“ i dalje „Nema šanse da će Đukanović 17. oktobra sjedjeti u svom
kabinetu.“ (izvor: Pobjeda, srijeda 28. septembar 2016. godine). Istim
stilom Milan Knežević, predśednik Demokratske narodne partije, na
predizbornom mitingu održanom u Podgorici, na Trgu nezavisnosti 14. oktobra, govoreći
o noći poslije završenih izbora, kaže : „U devet časova i trideset minuta
Demokratski front zajedno sa vama treba da saopšti da je oslobodio Crnu Goru
i da je Đukanović G O T O V!, a četnički vojvoda Mandić sa istog
mitinga poručuje: „Oni nas ne mogu zaustaviti. Narodna volja se ne može
zaustaviti i haosa neće biti nigdje, haosa će biti jedino šesnaestog naveče
u kabinetu premijera Đukanovića. On će morati te večeri da razmišlja o
svojoj budućnosti.“ (Izvor: TV Pink, minut – dva, 25. oktobar 2016.
godine).
Svi
ovi nagovještaji potvrdili su se kao tačni, jer je unoći između subote i
neđelje, prije otvaranja biračkih mjesta, akcijom crnogorske policije, kojom
je komandovao Glavni specijalni tužilac, uhapšena kriminalna organizacija od 20 članova,
formirana u Srbiji i Crnoj Gori, koja je namjeravala da, poslije izbora,
napravi haos, izazove nerede i krvoproliće u Crnoj Gori. U zajedničkom
saopštenju, povodom toga čina, Specijalno tužilaštvo i Uprava policije
između ostalog navode:„Sumnja se da je plan ove organizacije bio da u
vrijeme proglašenja rezultata na parlamentarnim izborima, uz upotrebu oružja,
napadnu okupljene građane ispred Skupštine Crne Gore i službenike Uprave
policije, a da potom zauzmu prostorije Skupštine, s namjerom da proglase
izbornu pobjedu određenih političkih partija.“(izvor: Pobjeda,
poneđeljak 17. oktobar 2016. godine). Kasnijom istragom se ispostavilo, kako je to
u intervjuuTV Vijesti, saopštio Milivoje Katnić, da se
zapravo radilo o pet kriminalnih grupa sa šezdesetak ljudi, od kojih su četiri
izbjegle hapšenje, a „htjeli su da Crnu Goru u crno zaviju“ (izvor: Pobjeda,
petak 21. oktobra 2016. godine).Na vanrednoj konferenciji za štampu Katnić je
iznio idodatne informacije koje govore daje za realizaciju kriminalno-terorističkih
planova bilo spremno oko 500 pristalica, koji bi se inflitrirali u okupljenu
masu sa već unaprijed podijeljenim zadacima - izazivanja nereda, kao i
pedesetak terorista, preobučenih u uniforme crnogorske policije, naoružanih
automatskim oružjem i vrhunski izvježbanih, da mogu pružiti otpor mnogo
brojnijim crnogorskim policijskim snagama.
Sada je na pravosudnim
organima Crne Gore da utvrde da li je jednovremenost akcija i planova terorističke
grupe i scenarija koji su najavljivali čelnici ovog političkog bloka, bila
tek puka koincidencija, ili se radilo o nečemu mnogo ozbiljnijem – o
direktnoj upletenosti,vezi i koordinaciji ove političke strukture sa
uhapšenom kriminalnom grupom i sa djelovima obavještajno-bezbjednosnih
ruskih snaga koje su preko svojih predstavnika u Beogradu bile u stalnoj
komunikaciji sa uhapšenom kriminalnom grupom. U kontekstu ovih događaja treba
ispitati, a ne glorifikovati, i eventualnu ulogu Rista Radovića, bez
čijeg „amina“ srpske političke strukture ne rade ništa u Crnoj Gori, a koji
je, kako se to može zaključiti iz riječi Gorana Danilovića, dao
presudan doprinos u zaustavljanju najavljenih postizbornih demonstracija
ispred Skupštine Crne Gore. Iznešeno zalaganje dobija puni svoj smisao, ako
se posmatra kroz činjenice da je pod pokroviteljstvom Srpske pravoslavne
crkve, nedavno, u Kotoru formirana nelegalna vojna formacija „Balkanska
kozačka vojska“ i „ugošćena“ nacionalistička bajkerska družina pod nazivom „Noćni
vukovi“, čiji je ulazak, zbog učešća u ukrajinskom ratu, zabranjen u Americi,
Kanadi, Njemačkoj i Poljskoj. Zato, pravosudno-istražni organi moraju što
hitnije rasvijetliti sve događaje povezane sa terorističkim aktom, kako se
crnogorskim građanima, od strane pojedinih političkih partija i medija, ne
bi bačala prašina u oči i zamagljivao pogled, i kako bi konačno, jasno i
nedvosmisleno shvatili o čemu se radilo, kakve bi bile kosenkvence da je
plan uspio, koje su političke strukture i pojedinci iz Crne Gore stojali iza ove
nečasne, kriminalne i antidržavne rabote. Potrebu brzog rasvjetljavanja svih
ovih činjenica nameće ikonstatacija iz zajedničkog saopštenja Specijalnog
tužilaštva i Uprave policije, koje govori o namjeri ove kriminalne grupe da
se proglasi pobjeda određenih političkih partija, kao i riječi Glavnog
specijalnog tužioca Katnića saopštenih na vanrednoj konferenciji za
štampu,da pośeduju „dokaze da je u sve ovo na određeni način i u određenom
obimu bila involvirana određena politička grupacija“, te da „postoji
osnovana sumnja da je jedno lice, koje bi izašlo na binu u 23 sata iz jedne
političke strukture, trebalo da preuzme komandovanje čitavom ovom strukturom,
političarima, građanima i teroristima“ i da je taj političar „bio zadužen za
nasilan ulazak u Skupštinu“. U tom smislu, sve vinovnike ove gnusne,
nečasne, terorističke i antidržavne rabote treba „privesti k poznanju prava“,
kako ni jednom političkom subjektu, kriminalnoj grupi ili pojedincu, ne bi
više palo na pamet, da bilo kakvim nelegalnim sredstvima, a kamoli
terorističkim akcijama mijenja vlast i državno uređenje.
Ovom
prilikom treba istaći, da je do ovakvog razvoja događaja i eskalacije
agresivnog profašističkog i antidržavnog djelovanja pomenutih političkih
subjekata u Crnoj Gori, došli zbog desetogodišnje defanzivne politike i
povlađivanja vlasti antiustavnom, antizakonskom i antidržavnom djelovanju
političkih subjekata o kojima je riječ. Bahatost, raspojasanost,
rehabilitacija četničkog fašističkog pokreta, otvoreno osporavanje
crnogorskih vrijednosti, agresivno antidržavlje začinjeno cijepanjem Ustava u
Skupštini Crne Gore, rušilačkim demonstracijama i napadima na institucije
sistema s namjerom državnog prevrata, pravdano je tranzicionom nedovršenošću,
balkanskom violentnišću demokratskom nezrelošću, te potrebom da im se pruži
prilika i ostavi vrijeme u kojem će se pacifikovati i prihvatiti evropske
demokratske vrijednosti. No, kao što smo viđeli, bila je to zabluda!
Štoviše, odsustvo reakcije i kontinuirana popustljivost prema ovim pojavama,
još je više ohrabrivala i podsticala agresivnost i ekstremizam, koji je Crnu
Goru mogao i države koštati. Crna Gora je planetarni izuzetak u ovom pogledu, jer
nije zabilježen primjer, na ovom zemaljskom šaru, da, kao dio
pravno-političkog državnog sistema, postoje stranke koje negiraju državu u
kojoj bivstvuju, pokušavajući na sve načine da je destruiraju i pripoje
drugoj državi. A da se kojim slučajem i zabilježe takve pojave, ne bi bilo
tolerisano njihovo djelovanje. To posebno važi za pravno uređene i države
modernog demokratskog uređenja, jer se time ne mjeri stepen demokratije i ljudskih - pojedinačnih
i kolektivnih sloboda, već se iskazuje slabost i pravno-politička
nedovršenost države. Priliku da se pravno-politički „obračuna“ sa ovakvim
strankama, Crna Gora je propuštila poslije referenduma 2006. godine, što je,
kao što smo viđeli, crnogorsko državno biće i ukupno narod, moglo dovesti
do nesagledivih posljedica. Međutim, ako je tada propuštena prilika,
nije kasno to uradiit i sada, u slučaju da se dokaže umiješanost određenih
političkih grupacija i političara u planirane terorističke akcije ipokušaj
državnog udara, koji je trebao biti izveden u noći poslije objavljivanja
rezultata parlamentarnih izbora. A postoje brojne indikacije, već iznešene u
tekstu, koje ovo antizakonsko i antiustavno djelovanje potvrđuju, a među njima i
ona, da se u Višem sudu, protiv dva visoka funkcionera ove političke
grupacije, vodi sudski postupak po
optuznici tuzilastva za nasilnu promjenu ustavnog uredjenja!
Elem, i uprkos dosad
neviđenim pritiscima i političkog „rata“, koji je protiv Demokratske partije
socijalista vođen od strane svih opozicionih partija, najvećeg dijela
crnogorskih medija kojima su pripomagali i oni iz Srbije, kao i putem
društvenih mreža i SMS poruka (što se može smatrati izbornom novinom), koje
su upućivane na sam dan izbora, u čemu su veliku ulogu imale pojedine ruske
obavještajno-bezbjednosne strukture, građani se nijesu zaplašili prijetnji,
već su masovno izašli na biralište i dali većinsku podršku onim političkim
subjektima koji su sačinjavali dosadašnju koalicionu vlast i za koje su
ocijenili da neće avanturističkim političkim izletima - pravljenjem
koalicija sa anti-NATO i antidržavnim partijama, ugroziti dalje integracione
procese i samu opstojnost države Crne Gore.Time su, u političkom smislu,
raspršili snove crnogorskih antidržavnih stranaka i njihovih mentora iz
Srbije i Rusije o ponavljanju 1918. godine, dok su, u bezbjednosnom smislu,
te namjere osujetile crnogorske policijske snage, efikasnim hapšenjem gore
pomenute kriminalne grupe, čime je spriječen scenario izlaska na ulice pristalica
Dražinog fronta i pravljenja nereda koji su mogli prerasti u sukobe širih
razmjera i prouzrokovati nesagledive posljedice za Crnu Goru. Dakle, svakom
normalnom i iole politički pismenom građaninu je jasno, osim izbornim
gubitnicima, posebno ovim iz URA-nka, koji neznaveno sabiraju babe i
žabe (nije poznato u koju kategoriju svrstavaju sebe, a u koju druge
koalicione i saradničke partije), da je, za evropske prilike, a bogami i za
ove balkanske, ubjedljivo i nadmoćno pobijedila Demokratska partija
socijalista sa osvojenih 42 odsto biračkog tijela, što im je donijelo 36
mandata. To je, da podśetimo, tri poslanika više od osvojenih mandata svih prosrpskih
partija i nevladinih udruženja (ukupno njih desetak), koji su na izbore
izašli u koalicijama ili samostalno. Isto tako bi im trebalo biti jasno, da
je osvajanjem 42 poslanička mandata od strane procrnogorske, proevropske i
pronatovske, dosadašnje koalicione vlasti (DPS-a, SD-a, BS-a, HGI i
Force), ova politička grupacija obezbijedila stabilnu većinu za formiranje
nove Vlade, nastavak evro-atlanskih integracija i započetih ekonomskih
programa, otvarajući tako širom vrata i za dalja strana ulaganja u Crnu Goru,
koja će donijeti nova radna mjesta, veći standard i bolji život građana. Ne
mare ovi politički subjekti ni za to, da u demokratskom i civilizovanom
svijetu, postoji jasna demokratska procedura koja govori, da se u ovakvim
prilikama mandat za premijera povjerava pobjedničkoj stranci. Ta pravila ne
važe za opoziciju Crnoj Gori i njenom glasogovorniku, crmničkom „mudracu“,
samozvanom profesoru Univerziteta La Sapienza u Rimu, „literarnom“
negatoru fašističkog četničkog kolaboracionizma, izdajstava i njihovih
počinjenih zločina, koji bi svaku cijenu, šćeo da svoj politički zalazak i
stare dane, kruniše premijerskom funkcijom, koja bi djelovala kao melem na
ranu za sve dosadašnje poraze.
Nažalost, na ovim izborima
cenzus nije dostigla Pozitivna Crna Gora, čijih je više od pet hiljada
glasova rasuto. U slučaju da je napravljena predizborna koalicija sa nekom od crnogorskih
partija (DPS-om ili SD-om), ti glasovi bi (samimim spajanjem) donijeli još jedan mandat,
a uz
sinergetski efekat, možda i dva, što bi išlo na štetu antidržavne opozicije. Zato
je, posmatrano sa stanovišta značaja ovih parlamentarnih izbora, kojeg su
bile svjesne ove partije, ispoljena velika neodgovornost, od sva tri
politička subjekta, jer su na račun stranačkih, zanemareni opšti državni
interesi, i propuštena prilika za ubjedljiviju pobjedu crnogorskog
državotvornog „bloka“. Ovo iskustvo opominje, da se, ubuduće, ovakve stvari
ne smiju ponavljati i crnogorska državnost, zbog partijskih kalkulacija, prepuštati
srećnim okolnostima i dovodi u opasnost njena opstojnost. Izborni krah
Pozitivne Crne Gore osvijetlio je, sa jedne strane, njeno evropsko, demokratsko,
patriotsko, etičko-časno i državotvorno lice koje se ogleda u ostavci njenog
lidera Darka Pajovića i iskrenoj konstataciji koji je tom prilikom iznio, „da
bi se kao demokrata uvijek opredijelio za državu umjesto partije“, ali i ono
balkansko, državnički neodgovorno, njegove nasljednice Jasavićke
koja je naložila svome predstavniku u Državnoj izbornoj komisiji da ne glasa
za proglašenje izbornih rezultata, čime je mogao biti ugrožen cjelokupan
izborni proces, a Crna Gora dovedena u stanje haosa, nestabilnosti,
političkih tenzija i odlaganja ili odustajanja od NATO integracija. Dakle,
do onog stanja, ka kojem je snažno vukla antidržavna opozicija, koje je
Pozitivna prepoznala, britko i argumentovano osuđivala i zbog kojeg je, napokon,
podržala prethodnu Vladu, a kasnije u njoj i učestvovala. To je
izazvalo i dodatno slabljenje ove partije, jer je uslijedila logična
reakcija predśednika Savjeta Ranka Đonovića i još nekoliko članova,
koji su podnijeli ostavke u ovom tijelu.
Zadržavajući se još kratko na
teren samih izbora, možemo reći da su oni, sa stanovišta ukupnih rezultata
očekivani i najavljivani od strane objektivnih agencija za istraživanje
javnog mnjenja. S tim što su, prelivanjem srpskih glasova, neke
koalicije i partije, srpske provenijencije, dobile značajno više glasova od
prognoziranih rezultata, a neke mnogo manje, ali ukupno u okviru predizbornih predviđanja.
Tako je Socijalistička narodna partija, kao dio koalicije Ključ (a i ukupno
koalicija), sa osvojenih tri mandata, najveći gubitnik ovih izbora. Dio
očekivanih glasova Socijalističke narodne partije i Demokratskog sveza, zbog
nelogičnosti, neprincipijelnosti i ideološke raznorodnosti političkih
subjekata koji su tvorili koaliciju, se odlio prema Demokratskoj Crnoj Gori,
a dio prema Dražinom frontu. Ovako sklepan savez, nije ni mogao imati nikakvu
sinergiju, naprotiv, uslovio je da jedan, ne mali broj, „lutajućih“
crnogorskih suverenističkih birača (koji se kretao od Pokreta za promjene,
preko Pozitivne Crne Gore do Ujedinjene reformske akcije), izrazitog anti
depeesovskog i anti Đukanovićevskog naboja, zbog učešća URA u koaliciji
Ključ, završi na „saldu“ Socijaldemokratske partije, čime im je obezbijeđen
solidan izborni rezultat. Veliko je pitanje, da li bi, bez tih glasova, uopšte
uspjeli izboriti izborni cenzus. Onaj prosrpski dio „lutajućih“ glasova
je, u najvećem dijelu, dao je povjerenje Demokratskoj Crnoj Gori, koja je sa
njima, i uz glasove dosadašnjih birača SNP, dosadašnjih apstinenata srpske
provenijencije i jednog malog brojamladih „zalutalih“ suverenista, postigla sasvim
dobar izborni rezultat.
Kada su u pitanju postizborne reakcije izbornih gubitnika, o nepriznavanju
izbornih rezultata, one su sasvim očekivane i u skladu sa dosadašnjim
ponašanjem, na osnovu kojeg sam u jednom od prethodnih tekstova ustvrdio da
rezultate neće prihvatiti čak ni dio onih stranaka koje su učestvovale u
Vladi izbornog povjerenja, prvenstveno misleći na Demokratski savez. Dakle; i
pored učešća, određenih opozicionih stranaka u Vladi izbornog povjerenja u
kojoj su pokrivali četiri ministarska i jedno potpredśedničko mjesto, a po
dubini vodili, ili putem svojih predstavnika kontrolisali, sve najvažnije
vladine institucije, za koje su ocijenili da su „izvor“ izbornih zloupotreba; i
pored uvođenja elektronske identifikacije birača; i pored prečišćenog
biračkog spiska o čijoj je dobroj uređenosti i transparetnosti śedočio
opozicioni ministar Danilović; i pored prisustva brojnih domaćih i stranih
posmatrača; i pored svih potpisanih zapisnika na biračkim mjestima od strane
predstavnika partija, pa i onih opozicionih; i pored ocjena od strane OEBS-a,
EU, SAD-a, kao i drugih demokratskih država, da su izbori bili fer i
slobodni, cjelokupna opozicija ih ne priznaje! Sve bi ovo bilo u skladu sa značenjem
one francuske riječi deža vi, da žalosna novina u svemu tome nije ona,
da su se ovakvom scenariju pridružile „suverenističke“ stranke Ranka
Krivokapića i Žarka Rakčevića, koje su bile dio Vlade izbornog
povjerenja, a njih dvojica, kao lideri Socijaldemokratske partije (Ranko trinaest, a
Žarko četiri godine) i dio vlasti koju su ostvarivali u koalicionom
odnosu sa Demokratskom partijom socijalista, uživajući tada u svim
benefitima „pljačkaških izbornih pobjeda“, što dovoljno govori o njihovom političkom
i moralnom profilu. No to nije sve od njih! Kad jednom započne političko i
moralno posrtanje ono se može zaustaviti samo totalnim sunovratom, blizu
kojeg su dospjele ove partije, odnosom prema kriminalnim terorističkim
grupama, koje su imale zadatak da poslije izbornog dana prospu krv po podgoričkim
ulicama, njihovim političkim pomagačima u Crnoj Gori, kao i blagonaklonim
odnosom prema rušilačkim demonstracija Dražinog fronta u prteklih godinu
dana. Zapravo, od hapšenja predmetne terorističke grupe, ove dvije partije
zajedno sa ostalim prosrpskim partijama i dijelom već pomenutih crnogorskih
medija, i pored jasnih dokaza koje je objelodanio Glavni specijalni
tužilac a potvrdili i istražni organi Srbije, čiji se nalazi najbolje mogu
sagledati kroz rečenicu premijera Aleksandra Vučića koji kaže „Bilo
je i ranije najava (atentata na njega - opaska autora), ali bez direktnih
dokaza, kao što je bilo u slučaju Crne Gore.“(izvor: Pobjeda, poneđeljak
31. oktobar 2016. godine), svakodnevno se ruguju, omalovažavaju, denunciraju i
vrijeđaju Glavnog specijalnog tužioca, sa namjerom da dovedu njegov stručni
i moralni lik u pitanje i ospore činjenice kojima raspolaže i koje je javno
saopštio. Ovakve reakcije na pomenute događaje, te zajedničko djelovanje u
pokušajima pravljenja koalicije na državnom, kao i na lokalnom nivou, sa
političkim režiserima ovog gnusnog terorističkog antidržavnog akta,
dvije „demokratske, suverenističke, antiratne i antifašističke“ partije, razotkrili su njihovo
novo lice,objektivno ih predstavljajući kao pomagače teroristima u pokušaju
i svrstavajući, među anticrnogorskom petom kolonom, što im neće biti
zaboravljeno od strane demokratske, državotvorne i patriotske Crne
Gore. No, možda je i prećerano iščuđavati se ovakvim reakcijama pomenutih „suverenističkih“
partija, ako znamo da su njihovi čelnici već jednom, ’89 godine prošlog
vijeka, napravili isti grijeh prema Crnoj Gori. Samo što su tada imali
priliku, za iskupljenje, koju su iskoristili. Ovoga puta teško da će imati
takvu priliku, a i da je dobiju,gotovo sigurno je ne bi iskoristili, jer im
to ne bi dozvolio sadašnji emotivno-psihološki profil njihovih lidera, „okovan“ mržnjom, zavišću, gnjevom, sujetama
ipizmom, proizveden sopstvenom veličino, nerealnim ambicijama i životom
u sjenci jednog politički i državno moćnog lidera, a kod jednog od njih i
opsesivnom pohlepom za novcem i enormnim bogaćenjem.
Elem, posljednji izbori su
pokazali da je Crna Gora još uvijek ranjiva i da se njeni neprijatelji neće
smiriti i smanjiti pritiske sve do konačne odluke Skupštine Crne Gore da
pristupi NATO savezu. Zato je neodložna potreba, što hitnijeg formiranja
Vlade (ukoliko u Bošnjačkoj stranci ne prevlada nacionalističko-šovinistička struja, na
čelu sa Orhanom Šahmanovićem, gradonačelnikom Plava i Adnanom
Muhovićem, predśednikom SO Plav - poznatim rehabilitatorom ratnog
zločinca Osmana Rastodera, sa kojima, između ostalih, pregovara i „antifašista“
Žarko Rakčević), jer za to postoje sve pretpostavke, koja će doprinijeti,
da se predanim radom, na svim programskim elementima koji su u izbornoj
kampanji isticani, a posebno na onim koji tretiraju najugroženije socijalne
kategorije stanovništva, dinamični ekonomski i infrastrukturni razvoj
śevera, te zaustavljanje iseljavanja stanovništva iz tih opština,
obezbijedi kvalitetniji i socijalno-ekonomski dostojniji život svih
crnogorskih građana. Ne manje zahtjevan zadatak ove Vlade biće, da se
pozabavi i rješavanjem jedinog preostalog, krupnog i dosad nedodirnutog
identiteskog pitanja -
statusa Crnogorske
pravoslavne crkve i vraćanja ukupne državne imovine, uključujući
sakralne i objekte kulture, koju je, nesebičnom pomoću pojedinih nelojalnih državnih
službi i službenika, na hajdučki način, otela Srpska pravoslavne crkva, čime su
ova crnogorska dobra postala vlasništvo strane crkve I druge države.
Ako se ovi ekonomski,
socijalni, vjersko-imovinski i identiteski problemi ne budu dinamički i
efikasno rješavali, bojati se da nam opet, kao na ovim izborima, ne zakuca
na vrata 1918. godina, od koje se tada nećemo moći odbraniti ni našim ni
NATO bezbjednosnim strukturama, jer će joj „vrata otvoriti“ prebrojani glasački
listići na parlamentarnim izborima.
Odštampaj stranicu
|
|
