|
|
VELIKI TRANSFERI "BUDUĆNOSTI"
DRAGOLJUB BRNOVIĆ
Dolazio sam učestalo mnogo puta u Titograd, glavni grad socijalističe
republike Crne Gore, tada najmanje republike u sastavu ondašnje
Jugoslavije. Dolazio sam isključivo iz jednog jedinog razloga, kada to
kažem mislio sam na praćenje transfera Dejana Savićevića (tada transfer
decenije) u redove beogradskih Crveno belih sa topčiderskog brda, kako bi
izveštavao ondašnje sportske medije, u svih šest republika i dve (pokrajine)
tada su i one imale prvoligaše FK "Vojvodinu" iz Novog Sada i
FK"Prištinu" iz Prištine. Pratio se svaki korak Dejana Savićevića, kao i
građani grada pod Goricom, njegovi sugrađani tako i mnogobrojna armija
najvijača od više stotina hiljada širom jugoslovenskih gradova, prednjačio
je Beograd, zbog svoja tada dva najača rivalska kluba velike četvorke:
FK"Crvene zvezde i Partizana", no ni splitski "Mjstori sa mora" "Hajduk"iz
Splita, nijesu na to ravnodušno gledali. Dok sam sklapao kockice u "mozaiku"
zvanom Dejan Savićević, u oko mi je upalo jedan drugi takođe veliki
događaj transver, uvidevši pored zaključanih vrata stadiona "FK Budućnosti"
van serijskog fudbalera takođe Podgoričanina Dragoljuba Brnovića (Brnu) i
Žarka Zečevića popularnog Zeku, generalnog skretara fudbalskog
kluba"Partizan"iz Beograda, kao iskusnom nije moglo da mi promakne da je
na pomolu još jedan veliki transfer ovaj se zvao: DRAGOLJUB
BRNOVIĆ, Kao profesionalac, ovjekovečio sam taj trenutak kamerom
pored vrata stadiona, fotografiju sam proslijedio skoro svim sportskim
štampanim medijama u Jugoslaviji, sjutradan je brujala sportska javnost
kako će stariji Brnović (rođ.brat sada selektora CG) Branka Brnovića,
zlobnici bi rekli Dragoljub će vjerovatno biti kompenzacija za propuštenog
Savićevića ili će ih uz posredstvo JNA (vojske) na prjevaru povesi u
paketu obojicu za Beograd u Partizan, što se vidi na ovoj već odrpanoj
fotografiji , koja je objavljena tada u velikim tiražima. Budućnost je
tada bila rasadnik najboljim jugoslovenskim klubovima velike četvorke
prosto je "vrvila" kao košnica od rojeva pčela od mnogih velikih talenata.
Koje je teško nabrajati ne računajući Predraga Peđu Mijatovića koji se
obećao Hajduku ali ga je opet prigrlio Partizan iz Beograda. Moja slutnja
i prjedviđana potkrijepljena fotografijom se ostvarila! Dragoljub Brnović,
Crno-bijeli dres nosio je dvije sezone, a uoči Svjetskog prvenstva u
Italiji potpisao za francuski Mec. Poslije četiri uspješne sezone u Mecu,
karijeru je nastavio u Švedskoj, a završio u Luksemburgu.
tekst i fotigrafija Vlado Crvenko
Darko Pančev
Imao sam tu privilegiju čast da fotografišem kao jedan jedini foto-reporter
potpisivanje ugovora Dejana Savićevića i Darka Pančeva. Ugovor se
potpisivao posljednjeg dana prelaznog roka u 5. minuta do 24.h u najvećoj
tajnosti u prostorijama fudbalskog saveza Beograda Deligradska 47. Prvi je
stavo potpis na ugovor Dejan Savićević budući genije, dok je oko same
zgrade kružila kampanjola vojne policije kako bi ga uhapsila da ne bi
potpisao za FK.Crvenu Zvezdu i hitno ga prebacila u kasarnu na odsluženje
vojnog roka. Fotografije i tadašnje impresije koje sam doživeo, objavili
su skoro svi sportski listovi, kako u našoj nekadašnjoj državi tako i
sportskoj fudbalskoj Evropi. Darko Pančev Potpisuje prvi profesionalni
ugovor za budućeg šampiona Evrope FK Crvenu Zvetdu iz Beograda kojoj će
pogotkom iz jedanajsterca doneti titulu šampiona Evrope 1989.god u Bariju
(Italija) na finalnoj utakmici: Olimpik (Maresj) FK. Crvena Zvezda
(Beograd). Sećajući se tog trenutka izjavio je za zvanični sajt UEFA: Bilo
je zaista teško kada sam hodao od centra igrališta do šesnaesterca, jer u
tih deset sekundi različite stvari su mi prolazile kroz glavu: nemoj da
promašiš! nemoj da napraviš grešku!. Ali kad sam postavio loptu na penal,
koncentrisao sam se što je više moguće da bih uspeo. I to je bilo to.
Zvezda je šampion Evrope. Darko! Darko! Darko! orilo se iz svh grla
navijača šampiona Evrope Crvene Zvezde iz Beograda, STADIONOM sv.Nikola do
duboko u noć gradom Barijom glavnim gradom pokrajine Pulje u Italiji.
Fotografija i tekst Vladimir Crvenko.
 Odštampaj stranicu
|
|
