ANALIZA: Kako je Srbija u Crnoj Gori gradila okvir za svoj projekat – „srpski svet“
Aneksiji prethodi etničko i nacionalno preoblikovanje
Stevo Vučinić
21.01.2024.
Narod koji ne njeguje svoju kulturu i ne poštuje svoju
istoriju nema budućnosti, jer će je graditi bez znanja o
svom identitetu. Nama Crnogorcima upravo se nudi takva
mogućnost da je gradimo na tuđem identitetu i da se kao
narod preoblikujemo i prirodimo srpskom nacionalnom
korpusu i stavimo u funkciju velikosrpskih centara moći.
REINTERPRETACIJA I SUPSTITUCIJA POVIJESTI
Na djelu je velika svetosavska kampanja u kojoj se iskaljuje bijes zbog samoga postojanja Crne Gore. Javni prostor već je korumpiran ratnohuškačkom i anticrnogorskom propagandom kombinovanom od laži, izrugujućih naziva za sve crnogorsko i govora mržnje uperenoga protiv svega našega. Na kraju slijedi promjena sveukupnoga uređenja zemlje i usaglašavanje sa srednjovjekovnim feudalnim uzorima. To je prijetnja koja može da preraste u tragediju. Spremaju nam se kolonijalni okovi, koji se raskivaju samo usnopljenim djelovanjem svih. Cilj je da je Crna Gora teritorija, a ne država, a Crnogorci stanovnici, a ne narod. Na temelju ideje o razgradnji Crne Gore na plemenske opštine i autonomne oblasti, u Beogradu je, nekoliko dana nakon referenduma o nezavisnosti Crne Gore, 26. maja 2006. godine, odlukom Svetog arhijerejskog sabora Srpske pravoslavne crkve konsolidovan Episkopski savjet Srpske crkve u Crnoj Gori. Crnogorsku državnu teritoriju derogirao je na način koji je jasno i vidljivo sugerisao smisao i očekivane rezultate. Unutar nje konstituisao je četiri episkopije i jednu mitropoliju - cetinjsku koja treba u budućnosti da bude nadležna samo za nekadašnju podlovćensku Crnu Goru. Bio je to akt kojim su Srpska crkva i Srbija objavile da je za njih Crna Gora kao država privremeno rješenje, što je i cilj organizatora nedavnoga popisa, koji je srpski predśednik Aleksandar Vučić proglasio državnim interesom Srbije.OSLONAC NA UNUTRAŠNJE NEPRIJATELJE
Metode su - destrukcija državne administracije, crnogorskih političkih organizacija i medija njihovom transformacijom u neprijatelje zemlje kojom administriraju i čije interese treba da čuvaju; aneksija Crnogorske crkve u Srpsku promijenjenoga imena u pravoslavna; transformacija zemlje u depozit tuđe arhitektonske, kulturne i duhovne tradicije; osnivanje naučnih i kulturnih organizacija, poput Matice srpske, koje će ukupnu crnogorsku baštinu tumačiti kao tuđu; promjena etničke slike useljavanjem građana iz bivših jugoslovenskih republika i napad na sve crnogorsko; osnivanje organizacija vojno-obavještajnoga karaktera - Kola srpskih sestara, crkvenih horova, pravoslavnih bratstava i četničkih organizacija, koje u pogodnoj situaciji treba da se stave u funkciju odbrane interesa Srbije, čak i silom i razgradnja zemlje na autonomne oblasti i gradske opštine zasnovane na plemenskoj osnovi. Oslonac je na političku, finansijsku, diplomatsku i obavještajno-policijsku podršku Srbije, te Srpsku crkvu i srpske političke partije u Crnoj Gori.UKIDANJE CRNOGORSKIH MEDIJA Administracija je, posredstvom Agencije za telekomunikacije i elektronske medije, bespogovorno dodjeljivala nacionalnu frekvenciju medijima iz Srbije, ali ne i crnogorskim emiterima. A onda, umjesto da crnogorske, kao nacionalne emitere, čak i finansijski podrži ozbiljnijim iznosima da opstanu - opteretila ih je i visokim taksama za frekvencije i korišćenje repetitora, koje ovi mediji nijesu mogli platiti. Jer se toliko novca, potrebnoga za finansiranje jednoga elektronskoga medija, na presiromašnom crnogorskom tržištu, nije moglo zaraditi. Tako da su se svi odreda ugasili u korist nekih 120 medija iz Srbije, koji se emituju u Crnoj Gori.
ANEKSIJA CRNOGORSKE CRKVE U KORIST SRPSKE
Sljedovala ih je državna administracija koja je, podstaknuta iz Beograda i korumpirana, svojevremeno sarađivala sa vladikom Amfilohijem. Bili su namjerili da pripreme uslove da Srpska anektira Crnogorsku crkvu i preimenuje se u pravoslavnu, i tako riješe crnogorsko crkveno pitanje u korist Srbije. Zauzvrat, administracija je prepisala crkvenu imovinu površine 12 kvadratnih kilometara sa 87 manastira i oko 720 crkava Srpskoj crkvi, indirektno - Srbiji. Naša zemlja je postala deponija tuđe tradicije. Navešću samo dva najočiglednija, od više stotina primjera: prvi je Saborna crkva u Podgorici. Frontalna silueta Saborne crkve Hristovoga vaskrsenja u Podgorici, spregnuta s dvije kule, premošćene velikim lučnim svodom i s uvučenim portalom, ukazuje da joj je izvorište arhitekture u crkvi Manastira Đurđevi stupovi kod Novoga Pazara, koju je sazidao Simeon Nemanja oko 1170. godine. Vidljiva je spoljnja i unutrašnja grandioznost koja treba da fascinira prosti svijet. Izvedena je bez umjetničkoga nadahnuća, kao primjer kolonijalne arhitekture. U kamen su uklesali namjeru da Crnu Goru pokore i anektiraju. Ona monumentalnim dimenzijama dominira prostorom i u simboličkoj ravni oličava imperijalnu ambiciju Srbije. Tako je Podgorica postala svetosavska metropola za propagandu i prikazivanje moći Srbije. Drugi primjer je Saborna crkva u Baru. Na njenoj spoljašnosti primijenjen je raskošan scenografski koncept vrištećih boja. Ovakve crkve pokazuju namjeru da naglase jedinstvo Srbije i Srpske crkve bizarnim izgledom koji ih odvaja od okruženja. Dok pored nje, kako kakav stranac, zapitan đe se to nalazi, stoji objekat u šumadinskom stilu. U toj arhitekturi i duhovnoj praksi ne prepoznajemo svoj identitet. Zato smo obavezni da se vežemo za sopstveno crnogorsko nasljeđe i vaspitavamo nove generacije da ga od malih nogu čuvaju kao vrijednost.
NAUČNE I KULTURNE ORGANIZACIJE Matica srpska - društvo članova u Crnoj Gori osnovano je u julu 2010. godine s ciljem proučavanja i razvijanja jezika i kulture srpskoga naroda i njegove veze sa slovenskim i drugim narodima u svijetu. Bavi se koordinacijom naučnoistraživačkoga rada posebno u oblasti društvenih i humanističkih nauka. Obilno finansirana iz Srbije, ima bogatu biblioteku i izdavačku djelatnost knjiga povjesne naravi i literature. Svakodnevne su promocije njenih izdanja širom Crne Gore na kojima tumače crnogorsku povijest i kulturu kao srpsku. Spregnuta sa Srpskom akademijom, posebno njihovim Vizantološkim institutom, kao naučni oslonac Srbije, crnogorski prostor, kulturološki i povijesno, u udžbenicima, publikacijama, naučnim časopisima, knjigama i medijima tumači kao srpski. Temeljeći tako pseudonaučne osnove aneksije Crne Gore, kao konačnoga cilja Srbije.
PROMJENA ETNIČKE STRUKTURE U Crnoj Gori živi 63.746 stranih državljana od kojih 30.930 ima odobren stalni, a 32.816 privremeni boravak. Oni čine oko 10 odsto od ukupnoga stanovništva i očekuju da dobiju državljanstvo, a onda ih sljeduje i pravo glasa. Vlada je svojevremeno zaprijetila da će preduzeti korake da to pitanje riješi na takav način. Iz biračkoga spiska, inače, namjerava da izbriše oko 40.000 naših državljana koji žive i rade vani. Tako će etničkim inžinjeringom izmijeniti nacionalnu strukturu i dovesti u pitanje crnogorsku etničku okosnicu. Dok istovremeno beogradski mediji i crnogorska vlada brutalno nasrću na Crnogorce, dovodeći im u pitanje i sam opstanak. Njihov slobodarski i odbrambeni refleks nazivaju ekstremnim nacionalizmom, čak, šovinizmom i fašizmom. Ekstremizujući ih takvim kvalifikativima, kriminalizuju ih i označavaju kao metu s kojom se treba fizički obračunati, a u nekim haotičnim okolnostima i obezglaviti. Tako je zemlja militarizovana protiv sopstvenih građana, a u korist okolnih država. Osnovano je mnoštvo organizacija, koje su podrška projektu aneksije Crne Gore Srbiji. Tu je 19 kola srpskih sestara, 20 crkvenih horova, 14 pravoslavnih bratstava, odnosno, četničkih organizacija i cijela Srpska crkva prostrta po svih 87 manastira i oko 720 crkava. Decenijama raspiruju i naoružavaju mržnjom građane protiv Crne Gore, Crnogoraca i manjina. Tu su i srpske političke partije, kriminalne strukture pod kontrolom Beograda, bajkeri, organizacija Kozaka u Crnoj Gori i desetine hiljada građana koji su naoružani u vrijeme agresije na Dubrovnik iz vojnih magacina. U pogodnoj situaciji svi su spremni da se stave u funkciju borbe za interese Srbije, čak i silom.
RAZGRADNJA ZEMLJE
U kotorskome parlamentu pokrenuta je inicijativa za osnivanje srpske autonomne oblasti Boka. I drugi su najavili da u tom slučaju neće śeđeti skrštenih ruku: obnavlja se i inicijativa da se osnuju opštine u Paštrovićima sa centrom u Petrovcu, a onda će i Grbljani tražiti osnivanje opštine sa sjedištem u Bigovu dok Sutomore odavno traži opštinu. Takođe, i još neka plemena najavila su osnivanje takozvanih srpskih opština. Zloslutni slogani upereni protiv Crnogoraca i vjerskih i nacionalnih manjina završavaju na zidovima i zgradama, kao i u Njemačkoj tridesetih godina prošloga vijeka protiv Jevreja. Već se zvecka oružjem i izriču prijetnje Crnogorcima. Posljedica je osvetnički mač nad glavama svih koji im u tome stoje na putu - putu otimačine i gradnje tuđega identiteta na crnogorskim temeljima. Jedna izjava američkog predśednika Džoa Bajdena duboko zasijeca u samu srž problema s kojima se suočavaju sva društva, koja su frontalno napadnuta snagama opijenim mračnjačkim ideologijama, kao što je i crnogorsko. Propast avganistanskoga društva, koje se po drugi put u posljednjih četrdeset godina našlo u vlasti talibana, objasnio je riječima: „Avganistanska vojska imala je 300.000 ljudi – više nego mnoge članice NATO - dali smo im svako oružje koje smo mogli, pružali smo im podršku iz vazduha, isplaćivali njihove zarade. Dali smo im svaku šansu, ali nijesmo im mogli dati volju za borbu“. Ova Bajdenova izjava u stvari je poziv da se ustane u odbranu elementarnih civilizacijskih tekovina da ne bi i naše društvo završilo u najgorem svetosavskom feudalnom mračnjaštvu. (Autor je potpredśednik Crnogorske evropske partije)