Program | Uprava | O nama | Reagovanja, pisma... |  Prezimena u CG l Plemena u CG

DOKUMENTI: 
KAKO JE AMFILOHIJE ZAHTIJEVAO DA SE BRIŠE DOKUMENT O AUTOKEFALNOSTI CPC

   Kad poslanici SNP-a u crnogorskom parlamentu tvrde da su Crnogorsku autokefalnu crkvu anatemisale sve pravoslavne crkve u svijetu, predsjedavajući obično vještim manevrom izbjegne da pruži mogućnost nekome od drugomislećih narodnih predstavnika da im postavi najjednostavnije pitanje: Koja? Koje su to, zaista, pravoslavne crkve anatemisale Crnogorsku? Šta je to anatema i da li se njome može prosto mahati, kao odlukom mjesne zajednice? 
    Anatema, navodno stavljena na Crnogorsku pravoslavnu crkvu, čista je i beznadežna izmišljotina srpskog crkvenog vođstva. To što poslanici jedne parlamentarne partije dozvoljavaju sebi toliki stepen blamaže i neobaviještenosti i nije neko čudo, s obzirom na činjenicu da se i najuticajniji dio vlasti, najmanje jednom
mjesečno, pred pismenim svijetom bruka onom, po besmislu čuvenom izjavom: "Mi priznajemo samo kanonsku pravoslavnu crkvu." 
    U okviru i vlasti i opozicije, u pravcu "iščašenja" svake logike najdalje je otišao potpredsjednik SNP-a i poslanik u Skupštini Crne Gore Zoran Žižić, izjavom: "Ja ću priznati da postoji Crnogorska pravoslavna crkva ako je prizna Vaseljenski sabor!"
    Ništa manje?! Nevjerovatno je da Žižić, kao neosporno obrazovan čovjek (magistar je pravnih nauka), kao, uostalom, i dio vlasti, dozvoljava sebi toliki stepen javne neobaviještenosti, ali i jeftino nasjeda na Amfilohijeve, ili upute ministra vjera Slobodana Tomovića.
    Posljednji Vaseljenski sabor održan je 787. godine, dakle prije tačno 1121 godinu, a svih sedam Vaseljenskih sabora, koliko ih priznaje Pravoslavna crkva, održani su između 325. i te 787. godine. Naravno, sve se to dogodilo prije šizme, odnosno podjele na istočno i zapadno hrišćanstvo. Dakle, prije 1054. godine. Vaseljenski sabor danas, ukoliko bi teorijski bio izvodljiv, podrazumijevao bi skup najvećih velikodostojnika čitavog hrišćanstva, dakle i katolika i pravoslavnih, a sila koja bi mogla producirati sličan skup za sada nije poznata.
    Otkuda zaista ovoliko besmislica koje se javno i bez imalo stida izgovaraju na crnogorskoj političkoj sceni? Nije riječ samo o pedesetak godina proklamovanog ateizma, kao oficijelnog i obaveznog pogleda na svijet. Ne toliko ni o naučnoj insuficijenciji naših univerzitetskih titula i titulara, pa ni o školskom sistemu i nastavnim programima decenijama primjenjivanim nad generacijama, u kojima, opet, nije bilo nekih civilizacijski bitnih i nezaobilaznih sadržaja.
    Radi se o sasvim drugoj stvari. Tragedija nosilaca i vlasnika pomenutih "misli" sastoji se u tome da oni slijepo slijede SPC, dakle da je uzimaju toliko ozbiljno da ne dovode u sumnju ni- jednu od njenih tvrdnji. Još im, nažalost, nije jasno da je SPC uvijek bila više politička, odnosno politikantsko-imperijalna, nego vjerska organizacija, pa da je kao takva, kažu poznavaoci  crkvenih prilika, davno izgubila i stalno sve više gubi ugled među pravoslavnim crkvama u svijetu. 
    Stručnjaci za ovu oblast će vam uvijek reći - jedino kod SPC sve može. Ona može blagosiljati i podsticati zločine, navodno u ime srpskog naroda, može uprtiti ćivote svetaca i nositi ih nekažnjeno i antikanonski cestama i trgovima, može ćutati ili aplaudirati kad se ruše katoličke crkve ili islamske bogomolje, ali će diranje u srpske pravoslavne crkve i manastire tumačiti kao krah civilizacije i nepravdu nad nepravdama. Slagati, ili elegantnije rečeno - zaobići istinu, za SPC nije nikakav problem, pa i tražiti od drugih da lažu i falsifikuju za njen račun. 
    Samo u svjetlosti ovih podataka može se tumačiti vrhunsko svetogrđe mitropolita SPC u Crnoj Gori Amfilohija koji, zvaničnim pismom od 10. juna 1992. godine, sa memorandumom i pečatom Cetinjske primorske mitropolije, čiji ugled navodno čuva, i sličnim potpisom, zahtijeva ništa manje nego od moskovskog i patrijarha cijele Rusije, Njegove svetosti Alekseja II, da falsifikuje jedan od ključnih crkvenih dokumenata, i to još iz sredine prošlog vijeka! 
    Evo citata iz pomenutog pisma: "Naša smjernost (mitropolit Amfilohije ovdje misli na sebe - R.C.) poslije nedavnog susreta sa Njegovom svetošću, obraća se neodložnom molbom, i sa blagoslovom naše svetosti patrijarha Pavla, da donesete rješenje o nekanonskom i pogrešnom unošenju Crnogorske mitropolije kao autokefalne crkve u Diptih Ruske pravoslavne crkve 1850. godine i da tu odluku u Diptihu opovrgnete, jer su u našoj svetoj Srpskoj pravoslavnoj crkvi takve prilike da postoji tendencija raskola u Crnoj Gori."  
    Nevjerovatno! Jedan od najvecih velikodostojnika SPC ne samo što bezočno traži od ruskog patrijarha da laže i falsifikuje, nego svojoj namjeri pridodaje i blagoslov srpskog patrijarha Pavla, sigurno ne bez njegove dozvole. Dakle, SPC zaista sve može. Jedan mitropolit se obraća patrijarhu - po broju vjernika sigurno najmoćnije pravoslavne crkve u svijetu - kao uličnoj protuvi ili sitnom prevarantu. Izbriši to, ukloni i falsifikuj, dakle, krivotvori - kaže mitropolit Amfilohije i to kome, ni manje ni više nego moskovskom patrijarhu cijele Rusije! 
    Za poznavaoce domaćih, i uopšte crkvenih prilika, ne radi se ni o kakvom iznenađenju. Srpska je crkva davno izgubila svaki osjećaj za realnost. Naravno, moskovski i patrijarh cijele Rusije,  Njegova svetost Aleksej II, nije odgovorio na ovaj "delikatno" formulisani zahtjev. Suvišno je reći da drži do sebe i nema namjeru da tako kompromituje ne samo titulu koju nosi, nego ni Rusku pravoslavnu crkvu na čijem je čelu. Kako da Njegova svetost Aleksej II falsifikuje nešto što se bjelodano zna u čitavom pravoslavlju najmanje 145 godina unazad (Sintagma Carigradske patrijaršije od 1855) i što je, u krajnjem slučaju, nemoguće krivotvoriti?
    Eto, pod geslom - sve se može, sve je ispravno i kanonsko, ako u određenom trenutku odgovara SPC. Mitropolit Amfilohije, srpski crkveni vrh i njihovi svetovni pomagači i saradnici vuku za nos i poslanika Žižića i prvake DPS-a ("Priznajemo samo kanonsku Srpsku pravoslavnu crkvu") servirajući im besmislice od kojih se mora zastidjeti svako ko imalo drži do sebe i vlastite pismenosti. 
    I još traže od ruskog patrijarha da se za njihov interes ponižava i kompromituje. Svetoj Srpskoj pravoslavnoj crkvi zaista ništa nije sveto.
    No, vratimo se pojmu anateme, pomenutom na početku teksta. Anatema, kao najveća kazna za jednu crkvu ili njenog velikodostojnika, bila je primjenjivana u crkvi, a teorijski je  moguća i danas. Na nesreću protivnika crnogorske crkvene samostalnosti, nikakva anatema se ne odnosi na Crnogorsku pravoslavnu crkvu, za razliku od Srpske nad kojom su izrečene čak dvije. Prva je ona ohridskog arhiepiskopa Hometijana stavljena na Savu Nemanjića, prvog srpskog arhiepiskopa koji je nezakonito (simonijom) kupio autokefaliju, odnosno bio hirotonisan za arhiepiskopa bez znanja i dozvole majke crkve, dakle Ohridske arhiepiskopije u čijem sastavu su bile Raska i Prizrenska eparhija. Druga anatema na SPC bačena je od carigradskog patrijarha u vrijeme cara Dušana, povodom nezakonitog podizanja Srpske arhiepiskopije na stepen patrijaršije 1346. godine. 
    Srpska pravoslavna crkva tvrdi da su obje anateme davno ukinute, ali su dokumenti o tome tobože negdje zatureni. Sve dok ne postoji pismeni dokaz o ukidanju najveće kazne anatema se i dalje proteže na kažnjenog. No, eto, pismeni su dokaz vjerovatno "slučajno" zagubili. Možda su se nestašna "deca" srpskih patrijarha i mitropolita igrala pomenutim gramatama. Uostalom, u SPC ionako sve može.

Rajko CEROVIĆ 

Odštampaj stranicu