PATRIOTSKI POKRET OTPORA .... LOVĆENSKE STRAŽE

Svetosavski Karl Fridrih Hijeronim Minhauzen


 

Patriotski pokret otpora „Lovćenske straže1990“ smatra da su laž, prevare i manipulacije životna i politička konstanta predśednika Vlade Crne Gore, svetosavca apostola mr Milojka Spajića, čije se djelovanje može okarakterisati kao moralno-politički nihilizam, kod koga se društvene i političke vrijednosti ne mogu utemeljiti ni na kakvim racionalnim argumentima.
Manipulacija kao vrsta poremećaja zvanično ne postoji, ali se često pojavljuje kao jedan od glavnih simptoma poremećaja ličnosti, kao što su antisocijalni poremećaj, granični poremećaj ili narcisoidni poremeća jličnosti. Samim tim, i simptomi se razlikuju od osobe do osobe. I dok ih jedna osoba može imati sve, kod druge su prisutni samo neki.

Premijer, svetosavski apostol, mr Milojko Spajić rođen je 1987. godine u Pljevljima. Nakon završetka školovanja u Gimnaziji, Milojko je kao stipendista japanske Vlade, kroz petogodišnji program Monbukagakusho stipendija, prvu godinu studija završio na Osaka univerzitetu, a zatim na redovnim četvorogodišnjim studijama diplomirao Ekonometriku i kvantitavnu ekonomiju na Fakultetu ekonomskih naukana Saitama Univerzitetu. U okviru razmjene, jedan semestar proveo je na najboljem kineskom tehničkom univerzitet u Tsinghua. Zvanje magistra stekao je, takođe kao stipendista, u Francuskoj na HEC Paris, koji je po Financial Timesu broj jedan škola u Evropi za finansije. Nakon toga osnovao je svoj start up, i radio u Tokiju i Singapuru, u globalnoj bankarskoj grupaciji Goldman Saks, ali i bio partner Venture Capital fonda u Singapuru. Pomenutu poziciju napustio je nakon skoro četiri godine, došavši u Crnu Goru da bi, po njegovim riječima, svojim znanjem i iskustvom pomogao domovini. Pored srpskog govori i šest svjetskih jezika. Kao nestranačka ličnost bio je član savjetničkoga tima nosioca izborne liste „Za budućnost Crne Gore“ i mandatara za sastav Vlade, prof. dr Zdravka Krivokapića. Na poziciju ministra finansija i socijalnog
staranja došao je u decembru 2020. godine nakon parlamentarnih izbora.

Spajić je izjavio da je postojalo više razloga za njegov povratak u Crnu Goru, ali da je glavni bio donošenje, po njemu,spornog Zakona o slobodi vjeroispovijesti ili uvjerenja i pravnom položaju vjerskih zajednica, koji je donijela SkupštinaCrne Gore 26. saziva, na Devetoj sjednici Drugog redovnog (jesenjeg) zasijedanja u 2019. godini, dana 27. decembra 2019.godine. Broj: 01-2281/2 Podgorica.
Spajic je tom prilikom izjavio i da taj zakon pokazuje koliki su u crnogorskom sistemu nagomilani problemi, dodavši da dok se stanje ne popravi, on neće „mrdati“ iz Crne Gore i da nijedan investitor neće vjerovati u državu koja je dnoj instituciji kao što je Crkva Srbije, koja postoji osam vjekova i kojoj vjeruje najviše građana Crne Gore, mijenjanjem zakona vlast pokušava oduzeti imovinu. Za vrijeme vjerske krize učestvovao je u SAD na lobiranju podrške Crkvi Srbije i navodno ugroženom srpskom narodu u Crnoj Gori.

Za članstvo i simpatizere Patriotskog pokreta otpora „Lovćenske straže 1990“ svaki vid nacionalizma i šovinizma apsolutno je neprihvatljiv. Mi zagovaramo državni patriotizam, antifašizam, ekumenizam, interkulturalizam (život jednih s drugima a ne život jednih pored drugih) uz maksimalno poštovanje Univerzalne deklaracije o ljudskim pravima.
Trudimo se da naše djelovanje bude u skladu s riječima velikog humaniste,duhovnog pastira blaženopočivšeg don Pavla Marvulića,sveštenika Barske nadbiskupije,koji je ostao u pamćen u narodu između ostalog i po izreci: „Bez obzirana to koje smo vjere, mi smo kameni bedem ove zemlje, jer smo mi zemlja ove zemlje.“

Mi smo se obavezali da se crnogorske patriote, nezavisno od vjeroispovijesti i uvjerenja, što manje zavode za „Goleš planinu“ od strane političara, sveštenika, državnih i vjerskih institucija, pojedinaca nezavisno o kome se i o čemu se radilo.

Shodno navedenom,ovo obraćanje je većim dijelom usmjereno na analizu i ukazivanje vezano za ličnost i djelovanje predśednikaVlade svetosavskog apostola mr Milojka Spajića i njegovih bivših i sadašnjih saradnika koje ujedinjuje klero-nacionalistička ideologija svetosavlja Crkve Srbije. Njegovo obrazovanje, prethodno naznačeno, vrijedno je poštovanja a ujedno je obrnuto proporcionalno njegovim karakternim osobinama, koje se bez dileme mogu definisati na sljedeći način: demagog, prevarant, manipulator, folirant, muljator, spletkaroš, patološki lažov, kalkulant, fokusiran na plansko i sistematsko urušavanje u svim segmentima interesa Crrne Gore za ciljeve Velike Srbije.



1.   Laži i manipulcije svetosavca Spajića po pitanju državljanstva


Ministar finansija i socijalnog staranja mr Milojko Spajić javno je iznio tvrdnju da nema dvojno državljanstvo. Odgovarajući na pitanja poslanika u Skupštini Crne Gore 29. novembra 2021. godine
iznio je neistinu, tj. laž tvrdeći da nema dvojno državljanstvo.
Međutim, istina je sljedeća: Sadašnji predśednik Vlade mr Milojko Spajić imao je pored crnogorskog
i srpsko državljanstvo, kao i dvojno prebivalište u Beogradu i Podgorici, čime je grubo kršio Ustav i pravni poredak države Crne Gore. Spajić je državljanstvo Srbije stekao nakon 2006. godine.
Zadržavanjem crnogorskog državljanstva grubo je prekršio zakon.
Ministar finansija i socijalnog staranja u klero-nacionalističkoj Vladi svevišnjeg Zdravka Krivokapića
apostol mr Milojko Spajić imao je obavezu da prije sticanja državljanstva Republike Srbije između ostalih uslova dostavi pisanu izjavu da Srbiju smatra svojom državom. Nakon što je ispunio sve kriterijume mr Milojko Spajić je dobio državljanstvo Srbije.
 

Zakonom o crnogorskom državljanstvu koji je objavljen 26. 2. 2008. godine u „SlužbenomlistuCG“, br. 13/2008, definisano je da svaki crnogorski državljanin koji je stekao državljanstvo druge države nakon 3. juna 2006. godine po sili zakona gubi crnogorsko državljanstvo. MUP je bio dužan da, shodno članu 24 i 31, provjeri i ako utvrdi da je srpsko državljanstvo stekao nakon 3. juna 2006. godine, pokrene postupak oduzimanja te da oduzme Spajiću crnogorsko državljanstvo po sili zakona.

2.   Patološke laži i manipulcije svetosavca Spajica po pitanju Crkve Srbije


Učestvujući u SAD na lobiranju podrške CrkviSrbije i navodno ugroženom srpskom narodu u Crnoj Gori, svetosavski apostol mr Milojko Spajić iznio je dvije gnusne laži:
a) da Crkva Srbije postoji osam vjekova
b) da mijenjanjem zakona vlast pokušava da oduzme imovinu Crkvi Srbije.
Kad je Crkva Srbije u pitanju, da svetosavski apostol mr Milojko Spajić laže i manipuliše s vjernicima pravoslavne vjeroispovjesti nezavisno od njihove nacionalne pripadnosti, neposredno i/ili posredno ukazuju nam između ostalog i nesporne činjenice, definisane u sljedećim zvaničnim dokumentima:
   a)   17. kanon Četvrtog vaseljenskog sabora, održan u Halkidonu (8. oktobar – 1. novembar 451), i 38. kanon Trulskog sabora održan u Konstantinopolju 692. godine.
   b)   Hatišerif Mahmuda II iz 1830.Crkvena autonomija, darovana od Sultana Mahmuda II a potvrđena od Vaseljenskoga Patrijarha Konstatina I Carigradskog
   c)    Načertanije o duhovnoj vlasti u Serbiji iz 1836.
   d)   Berlinski kongres13. 6–13. 7. 1878. dodjela autokefalije i tomosa Crkvi Srbije,
   e)   Zakon o crkvenim vlastima istočno-pravoslavne crkve u Kraljevini Srbiji od 27. aprila 1890.
   f)    Dodjela autokefalije i tomosa Autokefalnoj ujedinjenoj Pravoslavnoj srpskoj crkvi Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca19. 2. 1922.
   g)   Zakon o crkvama i verskim zajednicama Republike Srbije („Sl. glasnikRS“, br. 36/2006)


Obrazloženje:
   a)    Osnivanje crkvenih oblasti pripada crkvenoj vlasti zajedno s državnom vlašću. Učešće državne vlasti u ovome postupku ima svoj razlog. Prvo u tome što kanoni izričito nalažu da pri uređivanju crkvenih oblasti mora biti mjerodavnim prethodno političko uređenjedržave. Teritorijalni princip je temeljni princip za postojanje i osnivanje pomjesne Crkve i kanonska osnova za sticanje autokefalije.
Navedeno je definisano na Četvrtom vaseljenskom saboru, održanom u Halkidonu (8. oktobar – 1. novembar 451), koji 17. kanonom precizno definiše da se pri razrješavanju crkvenih oblasti ima slijediti političko razrješenje zemalja. Istu ovu naredbu ponovio je Trulski sabor održan u Konstantinopolju 692. godine 38. kanonom. Preciznije, u jednoj samostalnoj državi može postojati samojedna autokefalna crkva.
 

Postojaće Crna Gora dok je Lovćena nad nama,dok je mora kod Bara i Kotora, dok je sunca i dok je Grahovca!“